ť Król, jako żyjący symbol narodu jest mu bliższy niż flaga,
konstytucja lub ideologia.
ť Godność i prestiż króla podnoszą pozycję narodu.
ť Monarcha stoi ponad polityką, nie będąc sprzymierzonym
z żadną grupą lub partią polityczną i nie będąc uzależnionym
od grup biznesu, które finansują kampanie wyborcze.
ť Monarcha, jako przedstawiciel wszystkich ras, klas i politycznych
przekonań potrafi zjednoczyć naród, ponieważ nie musi budować
koalicji z żadną grupą społeczeństwa.
ť Monarcha jest bardziej popularny niż prezydent, który może być
wybrany przez mniej niż połowę wyborców, czego konsekwencją jest to,
że reprezentuje mniej niż połowę narodu. Natomiast król jako głowa
narodu reprezentuje wszystkich.
ť Prezydenci elekcyjni są bardziej zainteresowani własną
karierą i władzą i potrafią wykorzystać swą pozycje, żeby się wzbogacić.
Monarchowie nie podlegają wpływom, które potrafią skorumpować
prezydentów.
Król stoi pomiędzy historią i zdrową przyszłością narodu.
Wybrani prezydenci wkładają wiele energii w rozwiązywanie
osiągnięć swoich poprzedników, budując pułapki dla następców.
Monarchowie natomiast budują kraj na osiągnięciach swoich
poprzedników, aby wzmocnić pozycję następców dla dobra narodu.
ť Długo panujący monarcha ma bardzo dużo doświadczenia, z którego mogą
korzystać aktualni premierzy. Podczas swej długiej władzy w Wielkiej
Brytanii Królowa Elżbieta miała dotychczas 9 premierów; obecny premier
miał mniej niż dziesięć lat kiedy królowa wstąpiła na tron. Doświadczony
monarcha może zachować się jak hamulec w stosunku do za bardzo
ambitnych lub niedoświadczonych polityków i może poprzeć tych, którzy
są mniej odważni. Monarcha jest przeważnie najlepszym doradcą Premiera.
ť Gdy są utrzymane wszelkie prawa konstytucyjne, Monarcha jest gwarancją
przeciw cywilnej lub wojskowej dyktaturze. Sir Winston Churchill
powiedział, że gdyby Kaiser nadal był głową narodu niemieckiego
po 1918 roku, Hitler nie mógłby dojść do władzy albo nie mógłby
jej sprawować. Rumuński król Michał usunął dyktatora Antonescu
i przystąpił do Aliantów, za co został odznaczony. W Bułgarii król
Boris III (chociaż był zmuszony przystąpić do wojny po
stronie hitlerowskiej), nie zgodził się na prześladowanie
Żydów bułgarskich i nie pozwolił na działanie bułgarskich wojsk poza
granicami kraju. W Hiszpanii i Tajlandii monarchom udało się
obronić demokrację wobec niebezpieczeństwa wojskowego przejęcia
władzy. W Anglii krótki czas pod wojskową dyktaturą był
jedynym eksperymentem republikańskim.
ť Monarchowie, szczególnie Europejscy, są częścią szerokiej królewskiej
rodziny pomagając w powiązaniach między tymi krajami.
ť Monarcha jest przygotowany od urodzenia do sprawowania władzy w
państwie; nawet kiedy abdykuje i młodszy brat po nim przejmuje władzę
królewską, on także jest przygotowany do jej sprawowania. Ludzie wiedzą,
kto przejmuje następstwo i ta wiedza daje narodom bezcenną
trwałość i stabilność.
To także tłumaczy, czemu rzadko się zdarza, żeby ktoś nieprzygotowany stał
się królem. W Monarchii nie ma drogich elekcji, tak jak w USA, gdzie
jak jeden z naszych amerykańskich zwolenników monarchii
powiedział "trzeba wybrać nową królewską rodzinę co cztery lata!"
| 
